- Odsłony: 1845
Spławik
Budowa spławika
Spławik za zadanie ma utrzymanie przynęty na wybranej głębokości oraz sygnalizuje branie ryby. Ruchy spławika sygnalizują wędkarzowi co obecnie dzieje się z przynętą. Wielkość i kształt spławika dobieramy do rodzaju wody nad, którą wędkujemy. Na wodzie stojącej preferujemy spławiki smukłe, które są bardzo czułe. Łowiąc na rzece wybieramy spławiki krótsze i bardziej pękate. Długość statecznika (kila) w spławiku odpowiada za jego stabilność, im dłuższa tym większa stabilność spławika (utrzymuje pozycję pionową, spławik nie buja się). Na opór spławika, wpływa jego kształt oraz gładkość powierzchni. Prawidłowy sposób to dobieranie spławika do obciążenia, a nie odwrotnie. Spławik powinniśmy wybierać z materiałów o dużej wyporności. Duża wyporność materiału umożliwia nam wybór spławika małego, ale potrafiącego utrzymać duże obciążenie. Materiały o dużej wyporności to np. balsa lub korek. Spławik na wody stojące powinien mieć budowę krpli wody (na dole szerszy). Na wodach płynących spławik powinien mieć kształt odwrócony niż na wodach stojących.
Mówiąc o spławiku należy wspomnieć o wyważeniu spławika. Spławik powinien być tak wyważony (obciążony śrucinami ołowiu), aby do zanurzenia potrzebna była minimalna siła. Wyważając spławik należy, uwzględnić również orientacyjną wagę przynęty, dobierając odpowiednie wielkości śrucin ołowiu.
Wyważanie spławików
A - źle wyważony (niedociążony)
B - źle wyważony (przeciążony)
C - prawidłowo wyważony
Korpus spławika również malujemy. Zabezpiecza to spławik przed nasiąknięciem wodą, która może powodować po pewnym czasie zakłamanie w sygnalizowaniu brania ryby (spławik stanie się cięższy). Kolor górnej części nie ma znaczenia, natomiast dolna część nie powinna za bardzo odróżniać się od tego z czym ryby mają do czynienia. Dolną część powinniśmy pomalować kolorem występującym w naturze (co ryby będą widzieć gdy będa patrzeć na nasz spławik od spodu w kierunku nieba). Jasne kolory wybieramy do łowienia w słoneczy dzień, a ciemniejsze w dzień pochmurny. Na jeziora preferowany jest kolor biały, a na rzeki czarny.
Sposób mocowania spławika wybieramy w zależności od głebokości na jakiej wędkujemy. Gdy głebokość łowiska jest mniejsza lub równa długości wędziska, spławik mocujemy na stałe bez różnicy czy korzystamy lub nie korzystamy z kołowrotka. Spławik na stałe możemy mocować w jednym lub dwóch punktach (nasze preferencje). Przy głębokości większej niż długość wędziska używamy spławika przelotowego. Na wodach stojących i wolno płynących mocujemy za pomocą jednego oczka. Na wodach szybko płynących możujemy za pomocą dwóch oczek.
Wyporność spławika
Wyporność spławika jest to wartość, dzięki której możemy określić jakie obciążenie potrzebujemy na właściwe wyważenie spławika. W zależności od masy ogólnej i tego jak duża jest nadwyżka wyporności (antenka wystająca z wody)możemy przewidzieć czułość spławika. Czułość powinna być możliwie najmniejsza, czyli taka żeby spławik skutecznie wskazywał branie, a opór nie wzbudzał podejrzeń ryby, jednocześnie piórko powinno pozostać niewrażliwe na czynniki zewnętrzne (fale, prądy, wiatr). Miarą niewrażliwości na te czynniki jest stateczność boczna.
Dobierać obciążenie należy w sposób, żeby pozostawić taki zapas wyporności, który zapewnia dobrą czułość, jednocześnie musimy pamiętać o prawidłowym rozmieszczeniu ciężaru. Rozłożenie obciążenia ma kolosalne znaczenie dla metody jaką chcemy podać przynętę, jak szybko ma opadać w kierunku dna; dla udanego rzutu w metodzie odległościowej, obciążenie wpływa na skłonność do plątania się zestawu.
Istotną cechą spławika są również opory hydrodynamiczne, które zależą od kształtu korpusu – przy budowie kroplowej są one mniejsze przy ruchu w stronę części grubszej. Dlatego żeby zmniejszyć opory przy prowadzeniu zestawu z przytrzymaniem stosujemy spławik o korpusie płaskim (listek, płatek).
Antena
Kolejnym elementem spławika jest antenka, która sygnalizuje nam to co dzieje sie aktualnie z przynętą. Długość antenki dobieramy w zależności od warunków panujących nad wodą. W dzień bezwietrzny gdy woda jest spokojna możemy wybrać spławik z antenką o długości ok. 3 cm, przy wietrznych warunkach dobieramy antenki dłuższe. Przy dużej fali dłuższa antenka powoduje "odunięcie" spławika od powierzchni wody zwiększając dzięki temu stabilność spłąwika (nie kiwa się tak bardzo). Średnicę antenki pomimo, że im mniejsza tym mniejszy stawia opór, powinniśmy dobierać również do odległości na jakiej wędkujemy. Gdy łowimy blisko antenka może być cieńsza i krótsza, natomiast dalsze odległości wymagają grubszej antenki, żeby była dobrze widoczna. Ponadto widoczność antenki do połowu na duże odległości możemy poprawić umieszczając na końcu antenki kulki, które zwiększą widoczność. Kolorystykę antenki powinniśmy dobrać w zależności od koloru wody, oświetlenia, warunków atmosferycznych, pory dnia. Każdy z nas ma swój ulubiony kolor, który najbardziej mu odpowiada. Dobrze jest mieć w swojej kolekcji spławiki o podobnym kształcie, wyporności, długości antenek, a przede wszystkim o różnym kolorze antenki. Na wodzie kwitnącej dobrze jest używać antenek o kolorze ciemnoczerwonym, na wodzie jasnej antenki o kolorze czarnym. Rankiem używamy kolory jasne, a po południu kolory ciemniejsze. Przy zachmurzeniu dobrą widoczność uzuskamy dzięki jasnym kolorom. Dla polepszenia widoczności antenki możemy pomalować ją w paski o różnej kolorystyce o szerokości ok. 10 mm.
Materiał z których wykonane są anteny to:
Antena metalowa – jest najbardziej czuła ze wszystkich anten. Możemy je stosować gdy brania ryb są słabe lub na zawodach wędkarskich. Antena metalowa charakteryzuje się praktycznie zerową wypornością, dlatego spławiki z takimi antenkami mają zastosowanie tylko w bezwietrzne dni, bądź gdy fala na łowisku jest niewielka. Tę antenkę należy wyważać na łowisku, wyważanie wymaga precyzji oraz posiadania śrucin w każdym rozmiarze.
Antenka z włókna węglowego/włókna szklanego – spławiki z tego typu antenkami idealnie pasują do łowienia batem. Są grubsze od metalowych, a przez to bardziej widoczne na łowisku, idealnie sprawdzają się, gdy ryby dobrze żerują. Jest łatwiejsza przy wyważeniu, gdyż nie potrzeba aż takiej precyzji jak w antenie metalowej.
Antenka plastikowa – idealna dla osób zaczynających przygodę z batem. Antenki te sprawdzają się w przypadku bardzo dobrego żerowania ryb. Pozwalają na opóźnienie brania, a przez to ryba lepiej się zacina. Stosowana w wędkarstwie rekreacyjnym, gdzie nie ma presji zawodniczej.
Statecznik - kil
Ważnym elementem spławika jest statecznik (kil). Statecznik odpowiada za stabilizację spławika na wodzie. Do łowienia na niewielkiej fali używamy krótszych stateczników, gdy mam do czynienia z wysoką falą używam dłuższych tak, aby dobrze stabilizowały spławik. Stateczniki mogą być wykonane z następujących materiałów;
Statecznik węglowy – jest grubszy od metalowego, ma też większą wyporność, chociaż jest bardziej podatny na złamanie. Na wodzie ustawia się wolniej jest takie charakterystyczne bujnięcie przy ustawianiu się. Dobrze sprawdza się w łowieniu np. leszczy.
Statecznik metalowy – natychmiast ustawia się na wodzie, po rzucie widać jak kil spławika tonie. Jest cieńszy od węglowego, a przez to stawia wodzie mniejszy opór. Idealnie sprawdza się do łowienia batem. Podobnie jak kil węglowy ma wadę może się złamać lub wygiąć.
.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
