Sandacz (Sander lucioperca)

 

 

Rozmiar:
długość do 80 cm
masa do 12 kg

 

Wymiar ochronny: 50 cm
Możliwość zabrania z łowiska w ciągu doby: 2 szt.
Okres ochronny: od 1 stycznia do 31 maja

 

Wygląd:

Sandacze mają smukły tułów, z pręgami schodzącymi od grzbietu w dół. Górna płetwa jest ostra. Posiada dużą paszczę i większe niż u innych drapieżników zęby (podobne do zębów psa). Dorasta nawet do kilkunastu kilogramów przy metrze długości. Standardowo łowi się osobniki lekko powyżej 50cm. Menu sandacza stanowią małe rybki.

 

Występowanie:

Można go spotkać w szerszych i głębszych, czystych ciekach, w krainie leszcza i dolnej części krainy brzany, a więc w wodach średnio ciepłych, o twardym dnie. Nie unika wód z dnem mulistym, jeśli są one głębikie. Największe egzemplarze łowi się na dużych głebokościach. Wody wolno płynące, dobrze natlenione o piaszczysto-żwirowym dnie. Dobrymi miejscami są duże zbiorniki zaporowe. W dzień ryby te przebywają w miejscach o nierównym dnie lub w pobliżu naturalnych zawad blisko głównego prądu wody, w nocy, o świcie i pod wieczór przenosi się na płycizny i na prądzie w pobliżu brzegu. W dni bezchmurne i parne pływa zwykle przy powierzchni. W zbiornikach zaporowych z dobrym skutkiem można szukać go nad pierwotnym korytem rzeki i w miejscach, gdzie dno gwałtownie opada. W nocy wypływają na płycizny. W odróżnieniu od szczupaka chętnie zasiedla wody mętnawe. Uważany z wroga okonia w związku z tym okoń jest doskonała przynętą na sandacza. W małych rzekach szuka się w głebokich zatokach, za młyńskimi zastawami, w poblizu zatopionych drzew, zanurzonych krzewów, w głębokich młyńskich rozlewiskach.

 

Okres połowu (Kiedy najlepiej łowić):

Sandacz bierze od czerwca do późnej jesieni, z wyjątkiem okresu upałów letnich. W zimie bierze sporadycznie. W wodach płynących sezon połowu trwa cały wrzesień i początek października, a w zbiornikach zaporowych przedłuża się do końca listopada. Wcześnie rano przed świtem i wieczorem po zachodzie słońca łowimy go blisko powierzchni wody lub na średniej głebokości, a w nocy na głębszej wodzie. Ustalono, że łowieniu tej ryby sprzyja pogoda bezwietrzna. Największeo okazy łowi się późną jesienią, nawet w pierwszej połowie listopada. W paxdzierniku, kiedy jest ciepło i pogodnie, a woda przejrzysta warto wybrać się wczesnym rankiem lub o zmierzchu. W dzień słoneczny sandacz nie żeruje. Gdy jest pochmurnie, deszczowo możemy liczyć na dobre wyniki przez cały dzień. Kierunek wiatru ma również znaczenie. Dobre rezultaty mozemy uzyskać gdy wieje z kierunku południowego, południowo-zachodniego i zachodniego. Przy kierunkach ze wschodu, północy i północno wschodnich nie liczmy na zdobycze. 

 

Przynęty:

Małe żywe rybki, filety, martwe rybki (nie akceptują mrożonych przynęt), koguty, jigi, przynęty wędkarskie gumowe, błystki wahadłowe, błystki obrotowe, twistery, rippery. Skuteczne są żywce, zwłaszcza te gatunki, które żyją w danym zbiorniku. Możemy wykorzystać jazgarza, okonia, kiełbia, piskorza.

 

Zanęty:

Z reguły w połowie sandaczy nie stosuje się zanęt.

 

Metody i techniki połowu (Jak łowić):

Przy połowie sandacza warto być zaopatrzonym w łódź. Ryby te są niezwykle ostrożne i trzeba zachowywać się niezmiernie cicho. Na żywca, martwą rybkę czy fileta warto zastosować metodę gruntową. Dobrą opcją będzie także spinning. Przy połowie możemy stosować np. przepływankę z żywcem, martwą rybką lub kawałkami rybek. W wodach stojących najchętniej bierze z dna na martwą rybkę. Gdy łowimy na żywca, zaczepiamy go za grzbiet, za górną wargę lub za obie wargi. Martwe rybki zaczepiamy na systemiki. Długość żywca nie powinna przekraczać 10 cm, sandacz ma wąski przełyk. Martwe rybki uzbrajamy za pomocą kotwiczki, w ten sposób, że jedno ramię potrójnej kotwiczki wbijamy w obie wargi o pojedynczy haczyk wbijamy w podstawę ogona. 

 

 

Zestaw:

Sandacze łowi się głównie na martwą rybkę z pojedynczym haczykiem. Przynętę podajemy blisko dna. Ryba bierze bardzo ostrożnie. Dopiero gdy połknie przynętę i odpłynie, wykonujemy zacięcie. Rybę należy zacinać nie po pierwszy, ale po drugim postoju. Sandacz połyka rybkę o zawsze ogonem do przodu. Pochwyconą przynętę przekłada w paszczy, co trwa trochę. W ostatnich latach bardzo popularną i skuteczną metodą połowu łowienia sandaczy jest spining z użyciem gum i woblerów. Możliwy jest połów na małego pilkera. Wędzisko o długości ok. 3m o krzywej ugięcia 1,75 lb (0,8 kg), powinno być dłuższe, miękkie - przy łowieni na zbiornikach zaporowych. Gdy przynętę zarzucamy daleko wedka powinna być mocniejsza i twardsza. Żyłka o grubości 0,40 mm ( o wytrzymałości ok. 4,5 kg), przypon 0,20 - 0,30 mm o długości od 80 - 100 cm. Haczyki z dłuższym trzonkiem nr 1-3. Spławik mały, obciążenie przelotowe. Błystki stosuje się małe, 4-6 cm max 8 cm. Zestaw do połowu musi być taki, aby ryba nie poczuła oporu. Martwej rybce lub jej części pozwalamy opaść na dno. W cieplejszym okresie łowimy rano lub po południu, umieszczając go w średniej i powierzchniowej warstwie wody na głebokości od 1 m i głebiej. Podczas spiningowania wolno prowadzimy przynętę na miejsach głebokich, tam gdzie sandacze mogą przebywać. W zbiornikach zaporowych ustawiamy przynętę na głebokości od 5-10 m, a jesienią jeszcze głębiej. Wieczorem przynętę należy przenieść na płytsze miejsca bliżej brzegu.

 

 

Łowiska:

Można go spotkać w szerszych i głębszych, czystych ciekach, w krainie leszcza i dolnej części krainy brzany, a więc w wodach średnio ciepłych, o twardym dnie. Dobrymi miejscami są duże zbiorniki zaporowe. Wody wolno płynące, dobrze natlenione o piaszczysto-żwirowym dnie.