Sieja (Coregonus lavaretus)

 

 

Rozmiar:
długość do 60 cm
masa do 4 kg

 

Wymiar ochronny: 35 cm
Możliwość zabrania z łowiska w ciągu doby: 2 szt.

Okres ochronny: od 1 października do 31 grudnia

 

Jak wygląda:

Śledziowate ciało z pełną linią boczną tj od głowy do ogona. Mała głowa o spiczastym wykończeniu, pysk skierowany ku dołowi. Ubarwienie, grzbiet od niebieskawozielonego do ciemnozielonego, boki i brzuch białe lub srebrzysto lśniące. Jej długość w miejscach ubogich w pokarm może wynosić 10-20 cm, średnia długość to ok 30-50 cm.

 

Występowanie:

Sieje są typowymi rybami głebinowymi, szukamy je nad głeboczkami przy dnie, w ciepłe i deszczowe dni na średnich głębokościach lub w płytszych miejscach, a nawet przy powierzchni, do której podpływają po owady. Sieje żyją w dużych, głebokich jeziorach, niektóre odmiany zamieszkują również słone przybrzeżne wody. Preferują wody o dużej zawartosci tlenu. ten gatunek jest bardzo wrażliwy na xanieczyszcenia. Żywią się głównie planktonem, a od czaso do czasu skuszą się na larwy owadów, małze, skorupiaki, i raki. W Polsce można ją złowić np w jeziorze Łebsko na Pomorzu, Wdzydze czy Jeziorze Wigry a ponadto występuje w stawach i wyrobiskach oraz płytkich przybrzeżnych wodach Bałtyku. Dorosła sieja żywi się ochotkami, małżami, kiełżami głębinowymi, małymi rybkami, a ponadtto okruchami roślin i glonów.

 

Okres połowu (Kiedy najlepiej łowić):

Sieję łowi się przez cały rok, z wyjątkiem okresów upalnych. Najlepszym okresem połowu jest okres zaraz po tarle, czyli miesiące styczeń i luty. Łowi wtedy sieję spod lodu. Dobrym pod względem połowów jest marzec (ale należy uważać na swoje bezpieczeństwo w związku z grubością lodu).

W okresie letnim ryba przechodzi do warstw bliskich dna. Szukamy ją bliżej lądu, na stokach spadków górek podwodnych, ostro wznoszących się z dna, łowimy na głebokości ok. 10 m. Niekiedy w okresie ciepła z umiarkowanym wiatrem, ryba podchodzi do płycizn i można spróbować złowić ją na głębokości 2,5.

Jesienią dobrym okresem do połowu siei jest druga połowa września i pierwsza połowa października. Jeśli chodzi o porę dnia, to zimą wybiera się słoneczne przedpołudnia o temp. od 7-10^oC, wiosną ciepłe i bezwietrzne południa, latem chłodne poranki od 6-9, ze spokojnym wiatrem od lądu ku wodzie, nawet przy lekkim zachmurzeniu. Późną jesienią godziny od 11-13 i słoneczne dni.

Zimą, po odbyciu tarła staje się bardziej aktywna, odbywa dalsze wędrówki po jeziorze. Łowiska zimowe znajdują się na głębokości 20 - 30 m położone daleko od brzegu. Zimową metoda połowu jest błystka podlodowa i mormyszka. Błystka wykonana ze stopu cyny nosi nazwę "oblanki". Łowienie tą metodą polega na opuszczaniu błystki na dno i równomiernym zwijaniu żyłki z prędkością ok. 0,5-0,7 m/sek. Błystkę należy podnosić niemal do pokrywy lodowej i ponownie opuszczamy na dno. Wędzisko przy tej metodzie powinno być krótkie z twardą szczytówką o długości ok. 50 cm. Branie następuje zawsze w trakcie podnoszenia przynęty. Zacięcie musi być dynamiczne, a pierwsza faza holu szybka, ponieważ sieja po zaatakowaniu szybko wzbija się w górę ku płytszym warstwom wody. Następna faza holu może być wolniejsza.

 

 

Przynęty:

Ochotki, dżdżownica polna, dżdżownica kalifornijska, białe robaki i pinki, larwy chruścików, makaron (kolanka), fifis, kastery, małże, skwaty, ośliczki, kiełże, suche muchy, muchy - nimfy, małe mormyszki lub minipilkery z dodatkiem przynęty żywej, miniaturowe perłowe błystki.Głównym źródłem pożywienia są skorupiaki larwy owadów, jak również ikra i narybek. Najlepszą przynętą są kastery. Błystki do połowu zima powinny być matowe, szczególnie w słoneczne dni. W dni pochmurne możemy stosować błyszczące i wypolerowane. Rozmiary błystek zmniejszając rozmiar - rano większe im bliżek południa mniejsze. Wielkość błystek w zakresie od 3-6 cm. Jesienią i w zimie łowi się na najmniejsze rybki zaczepione za obie wargi.

 

Zanęty:

Dobre wyniki da zanęcanie czerwonymi lub białymi robakami zmieszanymi z ziemniakami i krwią przez okres 7-10 dni. Staramy się cęcić w godzinach w jakich planujemy łowić. 

 

Metody i techniki połowu (Jak łowić):

Sieję łowi się trudno. Żerowanie w okresie letnim sprowadza się do warstw bliskich dna. Zimą natomiast po odbyciu tarła staje się bardziej aktywna i odbywa dalsze wedrówki po akwenie. W okresie zimowym łowiska są na głębokości 20-30 m położone dośc daleko od brzegu. W lecie możemy poszukać ją bliżej brzegu, na stokach spadów górek podwodnych, ostro wznoszących się z dna, na głebokości ok. 10 m. Niekiedy w okresie ciepła z umiarkowanym wiatrem, ryby przechodzą ku płyciznom i wtedy można złowić je na głebokości ok. 2,5 m.

Okres wiosenno-letni dominującą metodą połowu to gruntówka ze spławikiem przelotowym z małym obciążeniem. Sieja chwyta przynętę zdecydowanie, ale po wyczuciu oporu wypluwa ją z pyska. Ze wzgledu na płochliwość obowiązują dalekie rzuty, tym dalej im płytszy jest zbiornik. Na przepływankę z dobrze wyważonym spławikiem i przynęta znajdującą się 10 - 20 cm nad dnem. Gdy mamy miejscówkę z twardym dnem, można kłaść przynętę jak na leszcza. Przynętę umieszcza się tuż nad dnem, gdy brak brań przynętę przeuwamy systematycznie co 10 cm w górę do momentu gdy ryby będą brały. Jesienne wędkowanie to żywcówka ze spławikiem. mniej skuteczna metoda jest spiningowanie z wykorzystaniem błystek obrotowych. Można stosować martwe stynki lub ukleje. Po jak najdłuższym wyrzucie pozwala się przynecie opaść na dno, następnie bez energicznego podrywania prowadzi się tuż nad dnem. W lecie stosujemy pęczek czerwonych i białych robaków, pinki, barwione na żółto ciasto, makaron, ziemniaki. Jesienią stosujemy jako przynętę głównie kiełbie, stynki, ukleje dług. 6-7 cm. Możemy również łowić na sztuczną muchę.

Odnośnie pory dnia, to zimą wybiera się słoneczne przedpołudnia o temp. ok. 7 - 10^oC. Wiosną ciepłe i bezwietrzne południa, a latem chłodne poranki w godzinach od 6 - 9, ze spokojnym wiatrem od lądu ku wodzie, może być lekkie zachmurzenie. Późną jesienią wybieramy godziny okołopołudniowe od 11 - 13, wybieramy ciepłe i słoneczne dni.

 

 

Zestaw:

Jako wyposażenie będzie potrzebne średnio ciężkie wędzisko ok. 4 m, kołowrotek umożliwiający szybkie zwijanie żyłki, obciążenie ołowiane na końcu przyponu. Haczyki 9 - 12, muszki 12 - 14. Żyłka 0,15 - 0,20 mm. Błystki do pionowego spiningowania, miniaturowe, wysmukłe pilkery o długości 4 - 6 cm, minibłystki o długości 15 mm ze skrzydełkiem i haczykiem nr 8. Po wykonaniu rzutu, czekamy, aż przynęta opadnie na dno, a potem powoli podciągamy żyłkę. Chwilę czekamy i tak co pewien czas powtarzamy czynność. Inną metodą połowu jest używanie zestawu z przynętą przypominającą nimfę. Malowane na czerwono sztuczne przynęty docierają na dno do miesc gdzie przebywają sieje. Ta metoda jest skuteczna przy połowie z łodzi. Sztuczna przynęta będzie wyglądała przy podciąganiu naturalniej, jeśli co jakiś czas wykonamy krótkie szarpnięcie z nadgarstka. Wędzisko do łowienia na "oblankę" powinno być krótkie z twardą szczytówką, długości ok. 50 cm. 

 

Łowiska:

Sieje żyją w dużych, głebokich jeziorach, niektóre odmiany zamieszkują również słone przybrzezne wody.