Okoń (Perca fluviatilis)

 

 

Rozmiar:
długość do 45 cm
masa do 2,5 kg

 

Wymiar ochronny: 15 cm
Możliwość zabrania z łowiska w ciągu doby: 5 kg
Okres ochronny: brak

 

Jak wygląda:

Osiąga długość ok 60 cm i masę ciała ok 4,8 kg. Małe ostre łuski zachodzące dachówkowato na siebie. Duży otwór gębowy przedni, tylna krawędź szczęki sięga aż do oka. Ubarwienie grzbietu od ciemnoszarego do oliwkowo zielonkawego, boki zazwyczaj jaśniejsze. Brzuch wchodzący w kolor czerwieni o srebrzystym połysku. Na bokach i grzbiecie pięć do dziewięciu poprzecznych ciemnych smug. Ubarwienie zmienia się w zależności od miejsca przebywania np. okonie żyjące w płytkich dobrze naświetlonych wodach są jaskrawiej ubarwione niż te żyjące w głębokich wodach.

 

Występowanie:

Okonie żyja stadami. Występują powszechnie, w wodzie słodkiej, słonawej, a nawet słonej, aczkolwiek w niektórych rejonach wód niemal całkowicie zanikł. Żyje prawie we wszystkich wodach naturalnych i w stawach. Unika górnych odcinków wód pstrągowych i cieków z bystrą i chłodniejszą wodą. Należy do ryb zasadniczo przebywających na większych głębokościach. Przede wszystkim stawy wyrobiska, rzeki górskie, rzeki średnie nizinne, rzeki wielkie nizinne. Lekko słonawe płytkie wody Bałtyku, jeziora, zbiorniki zaporowe, starorzecza. Można się go spodziewać przede wszystkim tam, gdzie występują stada małych ryb. Duże okonie przebywają zawsze w pobliżu różnych kryjówek. W zbiornikach zaporowych okoń trzyma się na ogół głębin, skąd robi wypady na płycizny. W cięgu dnia okonie są stale w ruchu. Dlatego nie doczekawszych się brań w danym miejscu przenosimy się w inne. czasami zdarza się, że brania nagle ustają. Wówczas należy zlokalizować głebokość na jakiej obecnie przebywają ryby. W jeziorach osobniki wielkości 15-20 cm przebywają w strefie przybrzeżnej, duże okazy w głebinie, nad stokami podwodnych górek i wokół nich, przy zatopionych pniach i innych zawadach. Najlepiej bierze po tarle, a później od sierpnia do pierwszych przymrozków. W czasie letnich, słonecznych dni można go złowić jedynie sporadycznie. Na wiosnę i jesienią przez cały dzień, w lecie ewentualnie wcześnie rano i późnym wieczorem, jeśli jest chłodno lub wietrzno. Wczesną jesienią bierze najlepiej wówczas, gdy nad wodą wisi poranna mgła oraz wczesnym rankiem do wschodu słońca. Dopiero w środku zimy, gdy zasoby tlenu sa nikłe, wszytskie ryby przywierają do dna i nieruchomo trwają w stanie odrętwienia. W płytkich zbiornikach nawet drapiezniki nie wykazują chęci do żerowania. Natomiast w głebokich jeziorach zwłaszcza jeśli przepływa przez nie duża rzeka, ryby drapieżne, mając dobre warunki tlenowe, żerują całą zimę. Dletego też za najlepsze wody do połowu okonia zimą uważa się głebokie jeziora, a za najlepsze łowiska tonie stynkowe, na których przebywają nierzadko okonie o masie przekraczającej 2 kg. 

 

Okres połowu (Kiedy najlepiej łowić):

Na wiosnę znajdziemy go w płytszych wodach, na zimę przenosi się w głębsze partie. Chętnie zasiedla miejsca obfitujące w kryjówki. Jesienia trzyma się na ogół w przybrzeżnych strefach. Okonie dobrze żerują jesienią przez cały dzień, także w godzinach popołudniowych i wieczornych. Lubią dni wietrzne. Łowić go można niemal przez cały rok i przez całą dobę od wiosny, po lato jesień i zimę.

 

Przynęty:

Wyłącznie zwierzęca. Jeżeli w czasie połówu mamy do dyspozycji dosteteczną ilość rosówek lub żywców możemy rozpocząć połów.  Możemy również wypróbować kawałki mięsa. Dżdżownica polna, dżdżownica kalifornijska, rosówki, martwe rybki, żywe ryby, rippery, twistery, woblery, obrotówki, błystki wahadłowe, koguty, mormyszka, cynowa rybka. Najłowniejszym kolorem błystki podlodowej na głebokich wodach jest kolor żółty, długość do 6 cm i masa do 10 gramów.

 

Zanęty:

Z reguły w połowie okoni nie stosuje się zanęt.

 

Metody i techniki połowu (Jak łowić):

Najlepsze efekty da łowienie na spinning z łodzi lub brzegu. Ponadto można okoni łowić metodą gruntową, muchową lub spławikową. Rybę należy ostrożnie holować, ponieważ haczyk łatwo się wypina. Większe okonie należy zawsze wyciągać podbierakiem. Na przepływankę, na wiosnę na dżdżownicę, małego żywca. Na przystawkę ze spławikiem i bez niego (na dżdżownicę, małego żywca), metodą opuszczania i podnoszenia przynety, przy czym można stosować wszystkie rodzaje przynęt na okinie. Spiningowanie (błystka lub rybka na systemiku), w lecie bliżej powierzchni wody, a w pozostałych okresach bliżej dna, pionowe spiningowanie, przeciągana sztuczna mucha lub haczyk z czerwoną włóczką. Mozna zastosować pilkera, ale metoda ta wymaga większego wyczucia i doświadczenia niż zwyczajne spiningowanie. W jeziorach gdzie okoń jest gatunkiem przewodnim, najefektywniejszą metodą połowu jest pionowe spiningowanie z użyciem pilkerów.

 

Zestaw:

Gruntowy: wędka gruntowa, może być feeder, żyłka główna 0,25 mm, haczyk numer 10 oraz ciężarek bez podajnika zanętowego. Spławikowy: zestaw bardzo podobny do gruntowego, ze spławikiem 5 gram. Spinningowy: wędzisko do 10 gram wyrzutu, od 210 do 270 cm, żyłka 0,16 mm lub 0,18 mm.

Muchowy: wędka muchowa streamer.

 

Łowiska:

Stawy wyrobiska, rzeki górskie, rzeki średnie nizinne, rzeki wielkie nizinne. Lekko słonawe płytkie wody Bałtyku, jeziora, zbiorniki zaporowe, starorzecza.